Αυτό το καλοκαίρι, συνεχίζοντας το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών τον θεατρικό του θεσμό «Καλοκαίρι της Κωμωδίας» με παραστάσεις που κάθε καλοκαίρι περιοδεύουν εντός και εκτός Σερρών, επιλέγει να μιλήσει με το κοινό με τη διάσημη κωμωδία του Μολιέρου «Γιατρός με το στανιό» και γι' αυτό έφερε από την Αθήνα έναν από τους ικανότερους νέους σκηνοθέτες που ήδη έχει κερδίσει το δικό του κοινό μέσα από σημαντικές παραστάσεις όπως η περσινή του "Το χρονικό ενός δυσλεκτικού" με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Μαμιό.
Ο Ντίνος Ψυχογιός - ηθοποιός και σκηνοθέτης - έφτιαξε φέτος το δικό του σύμπαν βασισμένο στο έργο του Μολιέρου, με ικανό ανθρώπινο δυναμικό από την πόλη των Σερρών και μία διάθεση να κάνει κάτι ξεχωριστό.
Γεννήθηκε το 1991 στην Αθήνα. Είναι απόφοιτος της Δραματικής Σχολής «Βεάκη» και φοιτητής στην Φιλοσοφική Σχολή της Αθήνας. Από μικρός ασχολήθηκε με τη μουσική σπουδάζοντας πιάνο και θεωρία. Οι πρώτες του επαφές με το θέατρο και το τραγούδι ήταν στο Κολλέγιο Αθηνών, όπου συμμετείχε σε πολλές καλλιτεχνικές εκδηλώσεις. Παρακολούθησε μαθήματα Musical Theatre στις σχολές RADA και Guildhall στο Λονδίνο, ενώ σπούδασε κλασικό τραγούδι. Έχει συμμετάσχει σε επαγγελματικές και ερασιτεχνικές θεατρικές παραστάσεις και ταινίες μικρού και μεγάλου μήκους κι έχει γράψει και διασκευάσει μουσικές και κείμενα για θέατρο και ταινίες. Το καλοκαίρι του 2011 συμμετείχε σε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα με την ομάδα Vice-Versa στον Πλούτο του Αριστοφάνη, διαβάζω για εκείνον και τελικά, νομίζω πως καλύτερα είναι να μιλήσω μαζί του για ακόμα μία φορά, ώστε να τον γνωρίσουμε καλύτερα λίγο πριν την πρεμιέρα του έργου "Γιατρός με το στανιό" στο Θερινό Αμφιθέατρο του ΔΙΠΑΕ Σερρών, την Τετάρτη 16 Ιουλίου στις 21.00
Συνέντευξη στον Γιώργο Σταυρακίδη
Πώς προέκυψε για σένα
το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών αυτό το καλοκαίρι και ο «Γιατρός με το στανιό»;
Πριν χρόνια είχα συνεργαστεί με τον Καλλιτεχνικό Διευθυντή
του θεάτρου, Γιώργο Ανδρέου. Είδε μια από τις τελευταίες παραστάσεις μου και
λίγο καιρό μετά μου πρότεινε να αναλάβω την σκηνοθεσία της φετινής παραγωγής
για το «Καλοκαίρι της Κωμωδίας»
Αφήνοντας αυτό το
διάστημα την Αθήνα, έρχεσαι στις Σέρρες και πρέπει να γνωρίσεις ηθοποιούς που
δεν ήξερες, μία κατάσταση που δεν γνώριζες από πριν και μία καινούργια
γενικότερα συνθήκη. Πώς ήταν λοιπόν αυτή η περίοδος προσαρμογής και πώς
λειτούργησε καλλιτεχνικά τελικά για σένα;
Ήταν κάτι αρκετά πρωτόγνωρο για εμένα. Άγνωστη πόλη, καινούριος οργανισμός και νέοι συνεργάτες. Γενικά είμαι αρκετά προσαρμοστικός και μου αρέσουν οι περιπέτειες και οι προκλήσεις. Η ευκαιρία να μπορέσω να κάνω μια δημιουργική δουλειά στην περιφέρεια, σε έναν τόπο που γνώρισα σιγά-σιγά, είναι μοναδική. Μαθαίνεις πάρα πολλά πράγματα και νιώθω τρομερά τυχερός που μου έγινε αυτή η πρόταση. Το ότι ήρθα εδώ να κάνω κάτι που αγαπάω τόσο πολύ, έκανε την προσαρμογή αρκετά εύκολη.
Τι έχει ο Μολιέρος που
μπορεί να χαρακτηριστεί διαχρονικός;
Ο Μολιέρος προτάσσει, σε όλα τα δύσκολα και παράξενα μιας κοινωνίας, έναν καθρέφτη. Στηλιτεύει με δεξιοτεχνία τα κουσούρια κάθε κάστας ανθρώπων και το κάνει μέσα από την φάρσα. Δημιουργεί άβολες στιγμές και εκθέτει τους ανθρώπους ανεπανόρθωτα -ειδικά αυτούς για τους οποίους έχει να κάνει σκληρή κριτική. Η κωμωδία μελετάει τις αδυναμίες των ανθρώπων και αυτό που γενικά την κάνει διαχρονική είναι η αποδοχή της αδυναμίας, όχι με τρόπο τραγικό, δηλαδή με «τελειωτικές» λύσεις όπως κάνει η τραγωδία με τον θάνατο, αλλά με την παραδοχή πως η ζωή δεν θα αλλάξει, οι άνθρωποι δεν θα γίνουν καλύτερο και το άβολο θα παραμονεύει πάντα. Αλλά μπορούμε να γελάμε με αυτό.
Ποια είναι η δική σου
προσέγγιση στην ιστορία του «Γιατρού» - Τι ήθελες να φωτίσεις από αυτή την
ιστορία;
Εγώ θέλησα να φωτίσω τα δύο βασικά θέματα που απασχολούν και τον Μολιέρο σε αυτό το έργο. Πρώτον την δήθεν ταυτότητα ανθρώπων που δηλώνουν ό, τι θέλουν, και βασιζόμενοι σε κάποιες παθογένειες της κοινωνίας γίνονται πιστευτοί -αυτό υπάρχει και σήμερα. Δεύτερον την διαφορά μεταξύ δύο κόσμων. Οι αριστοκράτες και ηλικιωμένοι, που είναι αφελείς και κατά βάθος άμαθοι, πιστεύουν σε έναν κόσμο με δογματικό τρόπο, δεν δέχονται και δεν αποζητούν την αλλαγή. Και έπειτα η εργατιά, οι νέοι και γενικά οι άνθρωποι που ελπίζουν, που πιστεύουν σε πιο χειροπιαστά πράγματα και διαχειρίζονται τους μοχλούς της «αλλαγής», της βελτίωσης. Αυτούς χρησιμοποιεί συνήθως και ο Μολιέρος για να δείξει μια κατεύθυνση προς το καλύτερο. Χωρίς όμως να παρουσιάζει μια κατάσταση άσπρο-μαύρο. Στο τέλος-τέλος, όλοι έχουν αδυναμίες και όλοι έχουν προοπτική να κάνουν το σωστό στο τέλος.
Από το λίγο που έχεις
μείνει στις Σέρρες, τι σε έχει κερδίσει και τι δε σου άρεσε;
Με έχουν κερδίσει σίγουρα οι άνθρωποι, όπως σε όλη την Βόρεια Ελλάδα, με την φιλοξενία και την θετική τους διάθεση, αλλά και η φύση. Η Κερκίνη, τα βουνά τριγύρω, οι κοιλάδες. Είναι υπέροχο να σηκώνεις το κεφάλι και να βλέπεις τόση φύση γύρω σου. Σου δημιουργεί μια τρομερή ηρεμία. Επίσης μου έκανε τρομερά καλή εντύπωση πόσο πολύ σέβονται τις διαβάσεις πεζών οι Σερραίοι, δεν το έχω ξαναδεί αλλού στην Ελλάδα. Σε αυτά που δεν μου αρέσουν είναι δύο πράγματα, που πίστευα πως μπορεί να μην θύμιζε τόσο Αθήνα εδώ πέρα. Το ένα είναι η δυσκολία με το παρκάρισμα στο κέντρο και το άλλο η ξερή καλοκαιρινή ζέστη που νόμιζα θα ήταν αλλιώς λόγω του Βορρά!
Επειδή χαρακτηρίζεται
και ως επιδραστικός ο Μολιέρος, τι είναι αυτό που θα επιθυμούσες να κρατήσουν
φεύγοντας οι θεατές;
Σε οποιαδήποτε κατάσταση, όσο σοβαρή και να είναι -όπως οι ασθένειες, μπορούμε να βρούμε το αστείο, και είναι το καλύτερο αντίδοτο στις δυσκολίες. Πόσο μάλλον όταν την εποχή του Μολιέρου, που η ιατρική ήταν ανύπαρκτη στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι υπέφεραν και πέθαιναν με την παραμικρή μόλυνση, ίωση ή τραύμα. Η επιλογή, του να μελετάμε ως φάρσες τις δυσκολίες της ζωής είναι γενναία. Και ανοίγει δρόμο για συμφιλίωση με την δυσκολία αλλά και κατεργασία για να αντιμετωπιστεί καλύτερα.
Σε συνέντευξη που
κάναμε τον περασμένο χειμώνα, εκτός από τη συνεργασία αυτή με το ΔΗΠΕΘΕ Σερρών,
μου είχες πει πως θα κάνεις αυτό το καλοκαίρι διακοπές και θα οργανωθείς για
την επόμενη σεζόν. Τι είναι αυτό λοιπόν που ετοιμάζεις από φθινόπωρο;
Το φθινόπωρο με βρίσκει κάπως πιο αβέβαιο φέτος. Μπορεί να επαναληφθεί η παράσταση που ανέβασα φέτος στην Αθήνα, θα ξέρουμε τις επόμενες μέρες. Υπάρχουν και δύο ακόμα ιδέες που όμως δεν έχουν κλείσει και γυρνάνε πάλι στην λογοτεχνία και την σύγχρονη απόδοσή της. Μέχρι τον Αύγουστο θα έχουν ξεκαθαρίσει όλα.
Πώς βλέπεις τις Σέρρες
πολιτιστικά και ίσως γενικότερα την επαρχία σε σχέση με την Αθήνα – Μπορεί μία
πόλη μακριά από το κέντρο όλων να ικανοποιήσει τους ανθρώπους της καλλιτεχνικά;
Τον λίγο καιρό που έμεινα εδώ παρατήρησα πληθώρα πολιτιστικών εκδηλώσεων, συνήθως υπό την αιγίδα του Δήμου και με την συμβολή του ΔΗΠΕΘΕ. Είναι ένας πολύ δραστήριος οργανισμός και οι άνθρωποι της πόλης έρχονται με ενθουσιασμό στις εκδηλώσεις. Η επαρχία χρειάζεται περισσότερο πολιτισμό. Το κεντρικό κράτος αδικεί την επαρχία διαχρονικά. Στον πολιτισμό χρειάζονται επενδύσεις σε υποδομές αλλά και σε ανθρώπινο δυναμικό, δεν γίνεται έτσι απλά. Τα ΔΗΠΕΘΕ είναι μια ηλιαχτίδα ελπίδας στο δύσκολο πολιτιστικό περιβάλλον της επαρχίας. Αλλά δεν στηρίζονται αρκετά. Τα περισσότερα αιμορραγούν οικονομικά διότι το κεντρικό κράτος θεωρεί πως πρέπει η τοπική αυτοδιοίκηση να είναι υπεύθυνη αλλά η τοπική αυτοδιοίκηση έχει πολλές δυσκολίες στην Ελλάδα. Είμαστε μια χώρα που θέλει να περηφανεύεται πως διαχειρίζεται την παρακαταθήκη της επινόησης του δράματος και ταυτόχρονα δεν αναγνωρίζει τα πτυχία των ηθοποιών της και ούτε έχει εθνικό σχέδιο ώστε ο πολιτισμός να έχει υψηλό επίπεδο σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Ευτυχώς υπάρχουν λαμπροί άνθρωποι που αγαπούν τον τόπο τους και αντιστέκονται ακόμα μένοντας σε πόλεις της επαρχίας και κάνοντας προσπάθεια να δημιουργούν. Αλλά δεν έχουν και πολλή βοήθεια από το κράτος.
*Πρεμιέρα για το «Γιατρός με το στανιό» την Τετάρτη 16 Ιουλίου 2025 | 21:00 | Ανοιχτό Αμφιθέατρο ΔΙΠΑΕ Σερρών | Προπώληση more.com & στο Ταμείο του Δημοτικού Θεάτρου «Αστέρια» | Γενική είσοδος: 12€ | Ομαδικό: 10€ | Μειωμένα: 8€ | ΑΜΕΑ: Δωρεάν | Η παράσταση θα περιοδεύσει στον Νομό Σερρών καθώς και σε Φεστιβάλ & θεατρικές συναντήσεις σε άλλες περιοχές της Ελλάδας
Σκηνοθεσία/Δραματουργική Επεξεργασία: Ντίνος Ψυχογιός
Πρωτότυπη Μουσική: Κώστας Μπουντούρης
Στίχοι: Ντίνος Ψυχογιός
Σκηνικά/Κοστούμια: Μαρίνα Κωνσταντινίδου
Βοηθός Ενδυματολόγου: Παναγιώτα Μούρου
Κινησιολογία: Αστέριος Πολυχρονίδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος Λέκκας
Ηχοληψία: Γιώργος Δασκαλάκης - Νίκος Βογιάρης
Τεχνικοί Σκηνής : Κώστας Μαρτίν, Γιώργος Πεταλωτής, Σοφούλης Μαλτάς
Photo credits : Δήμητρα Τζαλαβρέτα
Εικαστική επιμέλεια φωτογράφισης: Μαρίνα Κωνσταντινίδου
Δημοσίευση σχολίου