Για τους παλιούς, πάνε δεκαετίες πια που το κτήριο της Βενιζέλου μετά τα στρατόπεδα έμεινε στα τσιμέντα χωρίς ποτέ να ολοκληρωθούν τα αρχικά σχέδια αλλά ούτε κάποιος άλλος να το αναλάβει για άλλη χρήση.
Μια ματιά κανείς και θα καταλάβει αμέσως πως η πρόθεση για αυτό το κτήριο ήταν να γίνει κάτι μεγάλο. Κάτι που θα εξυπηρετούσε πολύ κόσμο και θα μπορούσε μέχρι σήμερα να συγκεντρώνει πλήθος. Κι όμως, η σιδερένια περίφραξη και οι γάτες που βρήκαν εκεί ασφαλές καταφύγιο μαρτυρούν πως αυτό το κτήριο δεν μπόρεσε ποτέ να γίνει αυτό που κάποιοι κάποτε ονειρεύτηκαν.
Η ιστορία των κατοίκων της περιοχής, μιλούν για κτήριο που «σηκώθηκε» στις αρχές της δεκαετίας του ’80 και ο αρχικός σκοπός ανέγερσης του ήταν να γίνει κινηματογράφος για την πόλη των Σερρών. Άλλωστε οι παλιοί θυμούνται πως η πόλη των Σερρών είχε εκείνο τον καιρό πολλούς κινηματογράφους που συχνά οι Σερραίοι τιμούσαν με την επίσκεψη τους. Ήταν και μία εποχή που ο κινηματογράφος σε διεθνές αλλά και σε ελληνικό επίπεδο ακόμα κρατούσε γερά, με τον ελληνικό να έχει δείξει από τις αρχές του ΄80 μία κόπωση αλλά ακόμα υπήρχε ένας Δαλιανίδης και ένας Καραγιάννης που γέμιζαν αίθουσες. Κάπως έτσι λοιπόν, κάποιοι είχαν το όνειρο ενός ακόμα μεγάλου κινηματογράφου (μεγάλοι κινηματογράφοι εκείνα τα χρόνια στις Σέρρες, ήταν ο «Αλέξανδρος» που σήμερα είναι σουπερ μάρκετ, το «Χάρις» που σήμερα είναι γνωστό κατάστημα ηλεκτρικών και βιβλίων και φυσικά, το «Κρόνιο» που είναι το μόνο – με νύχια και με δόντια – που τελικά διατηρήθηκε να θυμίζει τα καλά χρόνια των Σερρών. Βέβαια, αφού κάνουμε μία τέτοια αναδρομή να πούμε πως άλλοι κινηματογράφοι που μεσουράνησαν τις δεκαετίες ’70 και ’80 στην πόλη, ήταν το «Πάνθεον», το «Παλλάς», το «Ολύμπιον», ενώ δεν έλειπαν και οι θερινοί κινηματογράφοι, όπως Τιτάνια, Άνεσις, Διονύσια, Ρεξ, Έσπερος, Ολύμπιον. Οι πληροφορίες λένε πως λειτουργούσαν στις Σέρρες 14 θερινοί και χειμερινοί κινηματογράφοι, ενώ σήμερα γνωρίζουμε όλοι πως λειτουργεί μόλις ένας χειμερινός και ένας θερινός στην Κοιλάδα.
Επιστρέφοντας στο «κουφάρι» της Βενιζέλου, εύκολα κάποιος και σήμερα μπορεί να διακρίνει την κάτω αίθουσα, την σκηνή που είχε ήδη χτιστεί αλλά και τον εξώστη, που οδηγούν σε αυτόν οι κυκλικές σκάλες.
Δυστυχώς ο κινηματογράφος της Βενιζέλου δεν χτίστηκε ποτέ, αφήνοντας για δεκαετίες το μισοτελειωμένο κτήριο έρμαιο της φθοράς του χρόνου αλλά και διάφορων επιτήδειων που βρήκαν καταφύγιο στον πάνω όροφο για διάφορες συγκεντρώσεις. Έτσι κάποια στιγμή περιφράχτηκε ο χώρος, αφήνοντας στους περαστικούς απλά μία θλιβερή εικόνα ενός κτηρίου που περιμένει χρόνια να αξιοποιηθεί.
Πριν κάποια χρόνια, όπως αναφέρουν κάτοικοι των κοντινών πολυκατοικιών, υπήρξε μία φήμη πως ήταν κοντά σε συμφωνία μεγάλο σούπερ μάρκετ για να το αγοράσει, ωστόσο ούτε αυτό ευδοκίμησε.
Θα ήταν πάντως, μία σπουδαία εξέλιξη για την πόλη, αν κάποιος συνέχιζε σήμερα το όνειρο εκείνων των πρώτων ονειροπόλων που ήθελαν τότε να κάνουν ένα καινούριο σινεμά στις Σέρρες. Άλλωστε σήμερα είναι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για καλό θέαμα, σε χώρους που απομακρύνονται από το κέντρο και – κακά τα ψέματα – έχουν και πιο εύκολα χώρους για πάρκινγκ. Και είναι και η τέχνη του κινηματογράφου, που θα επαναφέρει τη μαγεία και πιο πέρα από το αγαπημένο Κρόνιο! Λέμε τώρα εμείς μία ιδέα…
*Φωτογραφίες : SerresPress247
Δημοσίευση σχολίου