Σε ένα καλοκαίρι που ανάγκασε χιλιάδες πλάσματα να τρέξουν να σωθούν από τις φλόγες
 |
| Γράφει ο Γιώργος Σταυρακίδης |
Η νέα κυνηγετική περίοδος ξεκίνησε πριν από τρεις μόλις μέρες και μαζί της επέστρεψε η ίδια παλιά κανονικότητα: οι καραμπίνες, τα σκάγια, η “παράδοση” που επιμένει να βλέπει τα ζώα όχι ως ζωντανά πλάσματα αλλά ως στόχους.
Μόνο που φέτος η εικόνα είναι πιο οδυνηρή από ποτέ. Γιατί μιλάμε για ένα καλοκαίρι που έκαψε δάση, νησιά, καλλιέργειες· που ανάγκασε χιλιάδες πλάσματα να τρέξουν να σωθούν από τις φλόγες. Κι αυτά τα ίδια ζώα, που ξέφυγαν από τη φωτιά, τώρα θα πρέπει να γλιτώσουν και από τον άνθρωπο με το όπλο.
Η σκηνή είναι σχεδόν σουρεαλιστική: ένα έδαφος που ακόμη καπνίζει, δέντρα που στέκονται μαύρα και απογυμνωμένα, φωλιές που χάθηκαν για πάντα. Και μέσα σε αυτό το τοπίο έρχεται το κράτος να δώσει το πράσινο φως για ένα “χόμπι” που δεν έχει καμία θέση στον σύγχρονο κόσμο.
Ας το πούμε καθαρά: το κυνήγι δεν είναι ούτε παράδοση ούτε ανάγκη. Είναι μια βάρβαρη συνήθεια που μεταμφιέζεται σε άθλημα. Και όσο κι αν κάποιοι μιλούν για “διαχείριση πληθυσμών” ή για “ισορροπία του οικοσυστήματος”, οι εικόνες μιλούν μόνες τους: ζώα κυνηγημένα, τρομαγμένα, σφαγμένα για την ευχαρίστηση κάποιων που ονομάζουν την αιματοχυσία ψυχαγωγία.
Η ηθική διάσταση που αγνοούμε
Δεν είναι μόνο η οικολογική κρίση που κάνει το κυνήγι αδιανόητο. Είναι και η ηθική διάσταση. Τι λέει για εμάς ως κοινωνία το γεγονός ότι, ενώ μιλάμε για δικαιώματα, για βιωσιμότητα, για προστασία του περιβάλλοντος, επιτρέπουμε ταυτόχρονα την οργανωμένη δολοφονία ζώων για διασκέδαση;
Κάποιοι επικαλούνται την παράδοση. Μα η παράδοση δεν μπορεί να είναι άλλοθι για τη βαρβαρότητα. Κάποτε ήταν παράδοση και οι μονομαχίες, κάποτε ήταν παράδοση να ρίχνουμε ζώα σε αρένες για να διασκεδάσει το πλήθος. Σήμερα αυτά τα καταδικάζουμε. Γιατί λοιπόν το κυνήγι πρέπει να μένει στο απυρόβλητο;
Το φετινό καλοκαίρι έκανε το παράλογο ακόμη πιο κραυγαλέο
Οι πυρκαγιές που κατέκαψαν τη χώρα δεν κατέστρεψαν μόνο δέντρα και περιουσίες. Κατέκαψαν οικοσυστήματα ολόκληρα. Χιλιάδες ζώα έχασαν τη ζωή τους. Όσα επέζησαν έχουν να αντιμετωπίσουν την έλλειψη τροφής, την εξαφάνιση καταφυγίων, την αβεβαιότητα για την ίδια τους την ύπαρξη. Και αντί για μέτρα προστασίας, βρίσκουν απέναντί τους τα όπλα μας.
Η εικόνα είναι σχεδόν εφιαλτική: ένα ζαρκάδι που γλίτωσε από τη φωτιά να πέφτει θύμα ενός κυνηγού. Ένα κοπάδι που αναζητά τροφή στις καμένες εκτάσεις να διαλύεται από τους πυροβολισμούς. Δεν είναι υπερβολή, είναι η πραγματικότητα που επιτρέπουμε να συνεχίζεται με τη σιωπή μας.
Ώρα για μια γενναία απόφαση
Η συζήτηση για το αν φέτος έπρεπε να επιτραπεί το κυνήγι είναι μόνο η αρχή. Η πραγματική ερώτηση είναι αν αυτό το “χόμπι” έχει θέση στον 21ο αιώνα. Στην Ευρώπη όλο και περισσότερες χώρες περιορίζουν δραστικά ή ακόμη και απαγορεύουν το κυνήγι, αναγνωρίζοντας ότι δεν έχει καμία θέση σε έναν κόσμο που παλεύει να προστατέψει την άγρια ζωή του.
Η Ελλάδα, με τη μοναδική της βιοποικιλότητα και με τη φύση της να δοκιμάζεται από την κλιματική κρίση, οφείλει να ακολουθήσει. Το κυνήγι δεν είναι δικαίωμα. Είναι μια νοοτροπία που επιβιώνει από κεκτημένη ταχύτητα, χωρίς να συμβαδίζει με τις αξίες μιας κοινωνίας που θέλει να λέγεται πολιτισμένη.
Ίσως ήρθε η ώρα να τελειώνουμε με αυτή τη “διασκέδαση”. Όχι μόνο για φέτος. Για πάντα. Γιατί η προστασία της ζωής δεν μπορεί να είναι εποχική υπόθεση.
Η απόφαση
Η κυνηγετική περίοδος 2025-2026 ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου και ολοκληρώνεται στις 28 Φεβρουαρίου 2026, με το αγριοκούνελο να θηρεύεται έως τις 10 Μαρτίου 2026. Η σχετική απόφαση του ΥΠΕΝ καθορίζει ημερομηνίες, όρια, περιοχές και είδη θήρας, περιλαμβάνοντας ειδικούς περιορισμούς για προστατευόμενες περιοχές, νησιά και χρήση σκύλων.
Επιτρεπόμενα είδη με απεριόριστη θήρα: αγριοκούνελο, αγριόχοιρος, αλεπού, πετροκούναβο, φάσα, αγριοπερίστερο, καρακάξα, κάργα, κουρούνα, ψαρόνι. Για τριγόνια, η ημερήσια θήρα περιορίζεται σε 4 άτομα, με ετήσιο εθνικό όριο 36.000. Οι κυνηγοί δηλώνουν τα θηράματα μέσω εφαρμογής ή SMS. Ισχύει ανάλογη διαδικασία για σιταρήθρα, ορτύκι, κοκκινότσιχλα, ψαρόνι, σφυριχτάρι, κιρκίρι και πάπιες, χωρίς όριο θήρας.
Απαγορεύσεις: Μπεκάτσα (καρτέρι, πρωί-βράδυ), λαγός σε Λήμνο & Άγιο Ευστράτιο, νησιώτικη πέρδικα σε Άγιο Ευστράτιο, όλα τα θηράματα σε Τήλο, Γυάρο, συγκεκριμένες ζώνες προστατευόμενων περιοχών, μόνιμα καταφύγια, πυρήνες εθνικών δρυμών, ζώνες συνόρων και 300 μ. από ακτές.
Η χρήση σκύλων περιορίζεται σε τρεις ημέρες εβδομαδιαίως, ενώ το κυνήγι αγριόχοιρου επιτρέπεται σε ομάδες έως 10 άτομα, χωρίς όριο θηραμάτων. Οι κυνηγοί οφείλουν να τηρούν τα όρια και τις διαδικασίες δήλωσης για την προστασία της άγριας πανίδας.
Δημοσίευση σχολίου