Με αφορμή την θεατρική παράσταση «Η φάλαινα» με τον Πυγμαλίων Δαδαριδη
«Η φάλαινα μέσα μας»
Σκεφτόμουν λοιπόν πως κάποιες φορές, το σώμα μιλά εκεί που οι λέξεις δεν βγαίνουν. Κουβαλά όσα δεν ειπώθηκαν, όσα πόνεσαν, όσα θάφτηκαν για να συνεχίσουμε.Στη «Φάλαινα», ο πρωταγωνιστής δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος με βάρος. Είναι ένας άνθρωπος που κουβαλά το βάρος των συναισθημάτων — της ενοχής, της απώλειας, της αποσυρσης, της μοναξιάς. Που αποσύρθηκε, όχι γιατί δεν ήθελε επαφή, αλλά γιατί κάποτε η επαφή τον πλήγωσε.
Μέσα από τη συστημική ματιά, βλέπουμε πως τίποτα δεν υπάρχει στο κενό. Το σώμα, οι σχέσεις, η σιωπή, όλα είναι τρόποι επικοινωνίας μέσα στο οικογενειακό σύστημα.
Το βάρος γίνεται σύμπτωμα, το φαγητό γίνεται παρηγοριά - έρχεται να «χορτάσει» καθετί πεινασμένο στη ζωή μας, η απομόνωση — μια προσπάθεια ισορροπίας μέσα στο χάος.
Κι όμως, ακόμη και μέσα στην αποσύνδεση, υπάρχει πάντα μια κίνηση προς τη ζωή.
Η κόρη που επιστρέφει, το βλέμμα που μαλακώνει, η αλήθεια που επιτέλους λέγεται.
Και εκεί, στο άνοιγμα αυτό, αρχίζει η θεραπεία.
Η «Φάλαινα» δεν είναι μια ιστορία για το σώμα.
Είναι μια ιστορία για την επανασύνδεση.
Για τη στιγμή που το σύστημα βρίσκει ξανά φωνή και νόημα.
Για το πώς μαθαίνουμε να αγαπάμε ξανά, έστω κι αν πονάει.
Ο Τσάρλι, μέσα από την ακραία του ευαλωτότητα, φτάνει σε μια συστημική επίγνωση: ότι δεν μπορεί να αλλάξει το παρελθόν, αλλά μπορεί να επανασυνδεθεί με ειλικρίνεια.
Η τελική πράξη δεν είναι τραγική, αλλά σχεδόν τελετουργικά απελευθερωτική — σαν μια επαναφορά ισορροπίας στο σύστημα μέσω της αλήθειας κι ας εμπεριέχει πόνο.
Τελικά πόσα βάρη κουβαλάμε που δεν είναι δικά μας; Και πόσες φορές το σώμα μας μιλά κι εμείς το αγνοούμε;
Και πόση ελευθερία κρύβεται στο να τα αφήσουμε πίσω, με αγάπη;
*Η Έλλη Χατζηπαζαρλή είναι Συμβουλευτική Ψυχολόγος , Εκπ. Συστημική Ψυχοθεραπεύτρια στις Σέρρες
*Η παράσταση «Η Φάλαινα» με πρωταγωνιστή τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη, θα είναι στη Θεσσαλονίκη, στο Θέατρο Αριστοτέλειο μέχρι την Κυριακή 12 Οκτωβρίου.
Δημοσίευση σχολίου