Ο σκηνοθέτης της παράστασης «Miraculous: Ιστορίες των Ladybug & Cat Noir» που έρχεται και στις Σέρρες την Παρασκευή 18 Ιουλίου στις 20.45 στο Καλοκαιρινό Αμφιθέατρο του ΔΙΠΑΕ, μιλά στο SerresPress247 για τη δημιουργία της παράστασης, τα νοήματα της και πόσο αφορούν μικρούς ή και μεγάλους θεατές αλλά και για μία σημαντική πορεία στον χώρο της τηλεόρασης, του κινηματογράφου αλλά και του θεάτρου παρά το νεαρό της ηλικίας του.
Ο Παναγιώτης Κουντουράς αυτό το καλοκαίρι θα ταξιδέψει σε δεκάδες πόλεις της Ελλάδας με μία παράσταση γεμάτη ζωντάνια και μηνύματα που αξίζει να δουν όλοι!
Το φαντασμαγορικό show θα φιλοξενηθεί σε περισσότερες από 50 πόλεις, χαρίζοντας στο κοινό μια ανεπανάληπτη εμπειρία. Η παράσταση μεταφέρει τους θεατές στο μαγευτικό Παρίσι, όπου η έφηβη Μαρινέτ μεταμορφώνεται στη θρυλική Ladybug, στο πλευρό του μυστηριώδους Cat Noir.
Ετοιμαστείτε για εντυπωσιακά ειδικά εφέ, επιβλητικά σκηνικά, πραγματικές πτήσεις πάνω από τους θεατές, καταιγιστικές σκηνές μάχης που κόβουν την ανάσα και φαντασμαγορικό light show. Ένα φαντασμαγορικό μιούζικαλ για όλη την οικογένεια. Μια περιοδεία ηρωικών διαστάσεων στη μεγαλύτερη παραγωγή που έχει παρουσιάσει η Kolossaion Productions μέχρι σήμερα.
Συνέντευξη στον Γιώργο Σταυρακίδη
Άλλωστε, όπως λέει στην παρακάτω κουβέντα μας και ο Παναγιώτης, «Να ενώσουμε το φαντασμαγορικό με το ουσιαστικό»
Πώς προέκυψε αυτή η παράσταση για σένα;
Η πρόταση να σκηνοθετήσω το Miraculous ήρθε σε μια στιγμή που ένιωθα έτοιμος να φέρω κάτι φρέσκο και κινηματογραφικό στον χώρο του θεάτρου με πρότυπο τα θεάματα που αγαπώ ως καλλιτέχνης και θεατής. Ο παραγωγός Γιάννης Ζαφειριού γνωρίζει καλά το πάθος και τη μελέτη μου πάνω σε παραγωγές του Broadway και του West End. Έκρινε πως αυτή ήταν η στιγμή να περάσει η συνεργασία μας σε ένα άλλο στάδιο και να με φέρει δημιουργικά αντιμέτωπο με την ευθύνη της πρώτης μου θεατρικής σκηνοθεσίας. Δε θα κρύψω ότι είναι και ο άνθρωπος που μου άνοιξε την πόρτα στον κόσμο του θεάτρου ως ηθοποιό, σχεδόν 15 χρόνια πριν. Συμβολικά για εμένα κλείνει ένας κύκλος που φωτίζει ένα νέο δρόμο έκφρασης μέσα από ένα μιούζικαλ για όλη την οικογένεια το οποίο επαναπροσδιορίζει την έννοια του family entertainment στην Ελλάδα. Ως προς το έργο, με γοήτευσε από την αρχή το γεγονός ότι πρόκειται για ένα παγκόσμιο φαινόμενο, με χαρακτήρες που ισορροπούν ανάμεσα στο φαντασιακό και το ανθρώπινο, στο ηρωικό και το ευάλωτο. Αυτό που με ενδιέφερε δεν ήταν μόνο να μεταφέρω μια επιτυχημένη σειρά στη σκηνή, αλλά να την αναπτύξω με θεατρικά μέσα, να φωτίσω τις εσωτερικές συγκρούσεις των ηρώων και με τους πολύτιμους συνεργάτες μου να δημιουργήσουμε ένα σύμπαν που να μπορεί να συγκινήσει μικρούς και μεγάλους.
Εν μέσω μίας μεγάλης
περιοδείας τι είναι αυτό που θέλεις να δώσεις με την παράσταση στο μικρό και
μεγάλο ηλικιακά κοινό σου και τι αναμένεις να πάρεις εσύ ως δημιουργός και ως
άνθρωπος;
Ένα βίωμα. Όχι μόνο μια θεαματική εμπειρία, αλλά κάτι που να ενεργοποιεί τη φαντασία και τη συναισθηματική διαθεσιμότητα. Είτε είσαι παιδί είτε ενήλικας, πιστεύουμε πως έχεις ανάγκη να δεις τον εαυτό σου — ή έναν πιο φωτεινό σου εαυτό — μέσα σε κάτι που σε υπερβαίνει. Θέλουμε το κοινό να φεύγει με καρδιά πιο ανοιχτή. Να συγκινηθεί, να γελάσει, να σκεφτεί. Ζούμε σε μια εποχή γεμάτη αντιθέσεις. Σκοτεινή κάποιες φορές, ασφυκτική. Κι όμως, μέσα σε αυτό το τοπίο, η ανάγκη για χαμόγελο, αισιοδοξία και πίστη στο καλό γίνεται πιο επιτακτική από ποτέ. Αυτή την ανάγκη ερχόμαστε να υπηρετήσουμε με την παράσταση μας. Να θυμίσουμε πως η ελπίδα δεν είναι πολυτέλεια – είναι κινητήριος δύναμη. Ως ομάδα δημιουργών, τεχνικών και ηθοποιών —και κυρίως ως άνθρωποι— αναζητούμε αυτή τη συνάντηση. Τη στιγμή που κοιτάμε το κοινό και νιώθουμε ότι επικοινωνήσαμε χωρίς λόγια. Ότι κάτι που γεννήθηκε από δική μας ανάγκη, άγγιξε μια άλλη ψυχή. Σε κάθε πόλη, σε κάθε σκηνή, δοκιμαζόμαστε και ξανασυστηνόμαστε. Αυτό το δούναι και λαβείν με το κοινό είναι το πιο τίμιο και αναντικατάστατο κομμάτι της δουλειάς μας. Και ίσως η πιο ανθρώπινη απάντηση απέναντι σε έναν κόσμο που αλλάζει συνεχώς και ζητά από εμάς να παραμένουμε φωτεινοί.
Ποιοι είναι οι δικοί σου αγαπημένοι ήρωες, αρχικά στην παράσταση αλλά πηγαίνοντας και πιο πέρα, οι αγαπημένοι σου ήρωες κι έξω από την παράσταση – στη ζωή σου και στην καθημερινότητα.
Στην παράσταση έχω μεγάλη αδυναμία στη Ladybug. Όχι μόνο γιατί είναι ο κεντρικός ήρωας, αλλά γιατί κουβαλά όλη τη συγκίνηση της αντίφασης: πίσω από τη στολή υπάρχει μια μαθήτρια που αμφιβάλλει για τον εαυτό της, που δυσκολεύεται να εκφραστεί, που ντρέπεται. Κι όμως, όταν χρειαστεί, μεταμορφώνεται. Αυτό το πέρασμα από την αμφιβολία στη δράση είναι βαθιά ανθρώπινο και με συγκινεί. Πέρα από την παράσταση, οι δικοί μου ήρωες είναι πιο αθόρυβοι. Είναι άνθρωποι, που χωρίς φώτα και χειροκρότημα, προσπαθούν καθημερινά να σταθούν με καλοσύνη στον κόσμο. Που δεν εγκαταλείπουν την τρυφερότητα, τον ρομαντισμό απέναντι στα πράγματα, ούτε όταν όλα γύρω τους σκληραίνουν. Είναι η οικογένεια μου, οι δάσκαλοί μου, φίλοι και συνεργάτες που δίνουν έμπνευση και αποτελούν πρότυπο σκληρής δουλειάς. Και πιο αφαιρετικά, ήρωες για μένα είναι όσοι τολμούν να παραμείνουν ανοιχτοί. Όσοι δεν παραιτούνται από τη φαντασία και την αγάπη. Όσοι συνεχίζουν να ελπίζουν κόντρα στα σημεία των καιρών.
Τι χαρές σου δίνει
μία θεατρική παράσταση και τι χαρές (υποθέτω διαφορετικές) ένα project στη
τηλεόραση ή στον κινηματογράφο;
Το θέατρο είναι ζωντανό. Δεν επαναλαμβάνεται ποτέ με τον ίδιο τρόπο. Η χαρά του θεάτρου είναι η στιγμή. Το βλέμμα του θεατή που συναντά το βλέμμα του ηθοποιού. Η σιωπή πριν από ένα χειροκρότημα. Η αίσθηση ότι κάθε βράδυ κάτι γεννιέται από την αρχή. Είναι ένας ζωντανός οργανισμός που μεταβάλλεται συνεχώς — και αυτό τον καθιστά βαθιά συναρπαστικό. Όταν είμαι και εγώ στην αίθουσα, καρδιοχτυπώ μαζί με τους υπέροχους ηθοποιούς που ζωντανεύουν τον κόσμο του Miraculous. Νιώθω ότι αντικρίζω τους θεατές μέσα από τα δικά τους μάτια. Περίεργο συναίσθημα, δε ξέρω πως ακριβώς να σας το μεταφέρω. Στην τηλεόραση, η χαρά είναι αλλού. Είναι η δύναμη της εικόνας, η δυνατότητα να αφηγηθείς μια ιστορία με ρυθμό, μουσική, μοντάζ. Να σχεδιάσεις έναν οπτικό κόσμο που μπορεί να φτάσει σε χιλιάδες σπίτια ταυτόχρονα. Και αυτή η αίσθηση ευρείας απεύθυνσης είναι μοναδική και έχει άλλη ταχύτητα και απαιτήσεις. Ο κινηματογράφος, από την άλλη, είναι για μένα ο πιο "εσωτερικός" χρόνος. Είναι η παύση, το κάδρο, το φως που πέφτει για να αποκαλύψει μια σιωπή. Είναι το πιο προσωπικό μέσο – εκεί που ως δημιουργός νιώθω ότι μπορώ να πω κάτι ακριβές, σχεδόν ψιθυριστά, και όμως να ακουστεί δυνατά. Το θέατρο συνειδητοποίησα πως μου δίνει πληρότητα. Η τηλεόραση τεχνική ακρίβεια και πολύτιμη εμπειρία διαχείρισης για τα υπόλοιπα. Ο κινηματογράφος ελευθερία. Και στα τρία όμως βρίσκω τον τρόπο να εστιάζω στον πυρήνα της προβληματικής. Όταν υπάρχει αλήθεια, όταν υπάρχει ανάγκη, όλα τα μέσα μπορούν να σε οδηγήσουν δημιουργικά σε μια ολοκλήρωση και σύνδεση.
Ποιο ήταν το στοίχημα
που μπορεί να έβαλες με τον εαυτό σου φτιάχνοντας αυτή την παράσταση και πόσο
κόπιασες ίσως να το πετύχεις;
Να ενώσουμε το φαντασμαγορικό με το ουσιαστικό. Να συνθέσουμε μια θεατρική εμπειρία που να μην στηρίζεται μόνο στο εφέ, αλλά να κουβαλά μέσα της αλήθεια, συγκίνηση και θεατρική πρόταση. Με τη δημιουργική ομάδα προσεγγίσαμε ένα παγκόσμιο brand με σεβασμό, αλλά και με καλλιτεχνική τόλμη. Επιδιώξαμε να τιμήσουμε τη βάση του και ταυτόχρονα να το μετουσιώσουμε σε κάτι αυθεντικό. Η προετοιμασία ήταν πολύμηνη, με πάρα πολλές αποφάσεις που έπρεπε να παρθούν με ακρίβεια και ευθύνη. Από τις ακροβατικές σκηνές μέχρι τον φωτισμό, τις εναέριες μάχες, τα τραγούδια, τις μεταμορφώσεις — όλα απαιτούσαν λεπτομέρεια και πίστη. Συναρπαστική διαδρομή με υπέροχους καλλιτέχνες και ανθρώπους όπως η Ιωάννα Μήτσικα, η Κέλλυ Πιλαλίδου, η Μαρία Καβαλιώτη, η Μαρίνα Κωνσταντινίδου, η Αννέτα Ιμπρισίμη, ο Χρήστος Γκουγκούμας, ο Αλέξανδρος Παπαϊωακείμ, η Αγγελική Δεληγιάννη και πολλοί άλλοι. Ο Γιάννης Ζαφειρίου ήταν πάντα κοντά μας να στηρίξει τη μεγάλη εικόνα. Είμαστε ευτυχείς με το αποτέλεσμα και δε μετανιώνουμε στιγμή για το μέγεθος της δουλειάς και της συνολικής προσπάθειας. Γιατί στο τέλος της ημέρας, το μεγαλύτερο στοίχημα ήταν να φτιάξουμε κάτι που θα άγγιζε τις καρδιές. Κι όταν βλέπεις τα μάτια των παιδιών και των μεγάλων να φωτίζονται, καταλαβαίνεις πως άξιζε κάθε λεπτό.
Ανήκεις σε μία νέα γενιά δημιουργών που πρέπει να κάνετε λίγο από τα πάντα για να μπορείτε να είστε σε αυτό που αγαπάτε. Για σένα, πώς ήταν αυτός ο δρόμος μέχρι τώρα;
Ο δρόμος δεν ήταν ούτε εύκολος ούτε ευθύς. Η γενιά μας αναγκάστηκε να ανοίξει τη δημιουργική βεντάλια. Πολλές φορές ένιωσα ότι πρέπει να αποδείξουμε διπλά την αξία μας, γιατί δεν προερχόμαστε από σταθερές δομές ή έτοιμα πλαίσια. Χτίζουμε το περιβάλλον μας μόνοι μας — με πίστη, με κόπο, με προσωπικό κόστος. Αλλά ίσως και με περισσότερη ελευθερία. Για μένα, αυτός ο δρόμος ήταν γεμάτος μάθηση. Γέμισα εργαλεία, απογοητεύσεις, συνεργασίες, υπερβάσεις. Κι αν κάτι κρατώ, είναι ότι μέσα σε όλες αυτές τις διαφορετικές ταυτότητες που φοράμε, στο τέλος υπάρχει ένας κοινός πυρήνας: η ανάγκη να πεις μια ιστορία με τον δικό σου τρόπο. Κι όμως, μέσα σε αυτή την πολυδιάστατη έκφραση, βρήκα δύναμη και σε βάθος χρόνου πήρα γενναίες αποφάσεις κλείνοντας σταδιακά τις πόρτες σε πράγματα που με εξέφραζαν αλλά δε θα μπορούσα να εστιάσω παράλληλα με τη σκηνοθεσία. Γιατί κάθε φόρμα, κάθε εργαλείο, μου δίνει και μια νέα γωνία να κοιτάξω το όραμα που κυνηγάω. Πιστεύω πως πλέον είναι πολυτέλεια και προσωπική κατάκτηση το να μπορώ να αποφασίσω αν θα απευθυνθώ στο κοινό μέσα από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση ή το θέατρο. Αυτό που μένει είναι οι άνθρωποι και οι σχέσεις που αναπτύσσονται σε αυτές τις διαδρομές.
Πληροφορίες: «MIRACULOUS: Ιστορίες των Ladybug & Cat Noir» | Παρασκευή 18 Ιουλίου 2025, στις 20:45, στο ανοιχτό αμφιθέατρο του ΔΙΠΑΕ Σερρών | Tιμή προσφορά σε προπώληση: 12€ | Γενική είσοδος στο ταμείο: 14€ | Εισιτήρια προπωλούνται ΕΔΩ και στο Βιβλιοπωλείο Σχολαρχείον και στο ταμείο του ΔΗΠΕΘΕ ΣΕΡΡΩΝ.
Δημοσίευση σχολίου