Γράφει η Μαρία Συμεωνίδου
Πώς μπορεί να μπλεχτεί μια αρχαία τραγωδία του Σοφοκλή ο
"Οιδίποδας", με μια σύγχρονη πατροκτονία και όλα αυτά μέσα σε ένα
κελί φυλακής και με ένα φερμουάρ ζακέτας που ανεβοκατέβαινε;
"Μια άλλη Θήβα", τρία χρόνια κυνηγάω αυτή την
παράσταση και αξίζει να την κυνηγήσω και άλλα δεκατρία. Ο Μπλάνκο, μας βυθίζει
κειμενικά σε ένα παιχνίδι με κριτήριο την αληθοφάνεια και την αντικειμενικότητα
των όσων βλέπουμε...από τα πρώτα λεπτά που μπήκαμε στο θέατρο, οι χαρακτήρες
μας είναι εκεί και μας περιμένουν, ή δεν είναι κιόλας.
Εκφράζεται η δυσπιστία απέναντι στην αναπαράσταση της
πραγματικότητας (αυτό που λέμε μεταμυθοπλασία με όρους λογοτεχνίας) , ενώ
μπαίνεις στον κόπο να εξερευνήσεις τα όρια της γλώσσας, της κίνησης, του αυτοσχεδιασμού και της
μουσικότητας.
Δεν είναι μια απλή ιστορία για έναν πατροκτόνο. Είναι μια
κραυγή απόγνωσης των παιδιών που κάποιος τα έφερε στον κόσμο χωρίς να αναλάβει
την ευθύνη της ύπαρξής τους. Παιδιά που ζουν σε ένα διαρκές, υπαρξιακό "
Γιατί με έκανες; "
Στα της πλοκής, ο συγγραφέας (Λέκκας) συναντά τον Μαρτίν
(Καπουράνη) σε μια φυλακή. Ο Μάρτιν,
ένας έφηβος που έχει σκοτώσει τον πατέρα του πείθεται από τον συγγραφέα
να γίνει η ιστορία του παράσταση. Από τη στιγμή που δέχεται ξεκινά ένας αγώνας
μπάσκετ, ερωτήσεων, εμμονής με την ώρα και ροζαρίων με άρωμα γιασεμί (ή και
τριαντάφυλλου) ...ένας αγώνας κατάδυσης του συγγραφέα στην ψυχή του Μαρτίν ώστε
να βγουν έξω οι μαύρες αναμνήσεις, τα βρωμόλογα και το ξύλο ενός ανίκανου
" πατέρα".
Η πράξη του - όσο
ακραία, όσο εγκληματική- είναι ένα ξέσπασμα απέναντι στην βιολογική αλυσίδα που
τον γέννησε χωρίς αγάπη, χωρίς φροντίδα και παρουσία. Δεν ήθελε να σκοτώσει
έναν άνθρωπο ° αλλά να ακυρώσει την πηγή αυτής της τρισάθλιας ζωής που τον
δυστυχεί.
Ο Δημήτρης Καπουράνης, για τον οποίο μπορώ να γράψω
πραγματεία (αλλά θα κρατηθώ) , απέδωσε τον ρόλο του πατροκτόνου με τρόπο που με
τρόμαξε. Δεν ερμήνευσε - Διχάστηκε - διχοτομήθηκε...Ήταν ταυτόχρονα ο ψυχικά
διαλυμένος Μαρτίν πατροκτόνος και ο άπειρος ακόμα στο σανίδι φοιτητής
δραματικής σχολής που θα τον ενσάρκωνε Φέδερ. Το πέρασμα από τον έναν στον άλλο
γινόταν με κάτι σχεδόν ανεπαίσθητο: το φερμουάρ της ζακέτας. Ανέβαινε- ήταν ο
Φεδερ. Κατέβαινε- ήταν ο Μαρτίν. Σαν
διακόπτης. Σαν να άνοιγε και να έκλεινε τις πληγές του μπροστά μας. Τόσο απλά. Τόσο καταστροφικά απλά.
Ο Θάνος Λέκκας, στον ρόλο του συγγραφέα, ήταν το αμήχανο
ενδιάμεσο ανάμεσα στο βίωμα του Μαρτίν και σε όλους εμάς τους θεατές...σαν
άλλος Αγγελιαφόρος μιας τραγωδίας. Ήθελε να καταλάβει τον Μαρτίν και να σωθεί
μέσα από αυτόν, να έρθει η Κάθαρσις. Δεν
ήξερε αν του επιτρέπεται να πλησιάσει τόσο κοντά στη ψυχή του Μαρτίν και όμως
το έκανε και έφτασε εκεί που καίει.
Έφυγα με την ψυχούλα μου σε κομματάκια που θα κολλήσω όσο
επεξεργάζομαι αυτά που είδα. Προτείνω να κάνετε δώρο στον εαυτό σας αυτή την
παράσταση που όπως με ενημερώνει το κοντρόλ, θα πάει Σέρρες στις 25 Αυγούστου και Θεσσαλονίκη ξανά από
Σεπτέμβριο...εγώ θα ξανατολμήσω να πάω που λέτε και ας έχω άγραφο κανόνα μέσα
μου να μην διαβάζω βιβλία και να μην βλέπω παραστάσεις δεύτερη φορά. Με την
άλλη Θήβα, εξαιρώ τον κανόνα μου και που είστε...μένει μεταξύ μας...
Σας αφήνω με μια ελαφριά αύξηση στην ένταση της μουσικής στο background με το "Amada, amante" του Roberto Carlos να παίζει (θα καταλάβετε).
*Η Μαρία Συμεωνίδου είναι δημοσιογράφος στη Θεσσαλονίκη | Η παράσταση "Μια άλλη Θήβα" έρχεται στις Σέρρες την Δευτέρα 25 Αυγούστου στις 21.00 στο Ανοιχτό Αμφιθέατρο του ΔΙΠΑΕ Σερρών, ενώ μετά τα sold out στη Θεσσαλονίκη, επαναλαμβάνει την επιτυχία την Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Δάσους!
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η συγκλονιστική «Μια άλλη Θήβα» έρχεται στις Σέρρες - Κερδίστε διπλές προσκλήσεις
Δημοσίευση σχολίου