Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι όμορφο, μα σκληρό. Ο ήλιος καίει το δέρμα, η άσφαλτος βράζει, και το φως μερικές φορές τυφλώνει. Κι όσο εμείς βρίσκουμε καταφύγιο κάτω από ένα κλιματιστικό, με ένα ποτήρι παγωμένο νερό στο χέρι, κάποιοι άλλοι εκεί έξω δεν έχουν την ίδια τύχη. Οι ψυχές που περιφέρονται στους δρόμους — οι γάτες που ζουν στα στενά, τα σκυλιά που ψάχνουν λίγη σκιά, τα πουλάκια που πετούν δίχως δροσιά — διψούν. Κυριολεκτικά.
Σε περιόδους καύσωνα, το νερό δεν είναι απλώς ανάγκη. Είναι ζήτημα επιβίωσης. Για τα αδέσποτα, η έλλειψη σκιάς και νερού μπορεί να αποβεί μοιραία. Και τότε, μια τόσο μικρή πράξη — ένα μπολάκι νερό στο πεζοδρόμιο, στο προαύλιο, έξω από ένα μαγαζί ή δίπλα σε ένα πάρκο — γίνεται πράξη ζωής.
Δεν χρειάζεται πολλά. Ένα παλιό σκεύος, ένα πλαστικό μπολ ή ακόμα και το καπάκι από έναν κουβά μπορεί να γίνει σωσίβιο στη μέση της ξηρασίας. Κάθε σταγόνα μετράει. Και κάθε ψυχή που θα σκύψει να πιει, σου επιστρέφει ευγνωμοσύνη — έστω κι αν δεν την πει.
Φυσικά, η φροντίδα για τα ζώα δεν τελειώνει στο νερό. Είναι εξίσου σημαντικό να βρίσκουν λίγη τροφή, λίγη αγάπη, λίγη προστασία. Να έχουμε το νου μας για επιτήδειους που τα κακοποιούν, να μιλάμε όταν βλέπουμε αδικία, να αναλαμβάνουμε δράση. Όμως το καλοκαίρι —και ειδικά στις μέρες του καύσωνα— το νερό είναι το πιο επείγον. Είναι αυτό που μπορεί να κρατήσει ένα πλάσμα ζωντανό για μία ακόμα μέρα.
Μπορεί να νομίζεις πως δεν έχει σημασία. Πως "κάποιος άλλος θα το κάνει". Πως ένα μπολάκι δεν θα αλλάξει τον κόσμο. Ίσως όχι. Αλλά μπορεί να αλλάξει τον κόσμο για ένα ζώο που διψά.
Το καλοκαίρι είναι εποχή φωτός. Ας την κάνουμε και εποχή αγάπης. Άφησε ένα μπολάκι με νερό. Στην αυλή σου. Στο πεζοδρόμιό σου. Κάπου που θα το βρει ένας κουρασμένος περαστικός με τέσσερα πόδια.
Δεν κοστίζει τίποτα. Κι όμως, αξίζει τα πάντα.
Δημοσίευση σχολίου