Γράφοντας η ίδια η συγγραφέας λίγα λόγια για το νέο της βιβλίο, στην προσωπική της σελίδα στο facebook, αναφέρει:
«Οι λέξεις θεραπεύουν και θεραπεύονται.
Οι δικές μου αφέθηκαν ελεύθερες, με την ελπίδα να γιατρέψουν τα πονεμένα.
Τίποτα δεν έγινε τυχαία.
Ο τίτλος, τα ποιήματα, ο εκδοτικός, το εξώφυλλο.
Όλα με το δικό τους τρόπο αντάμωσαν και αγκάλιασαν όσα είχα να πω.
Οι Εκδόσεις Αποστακτήριο, είναι το συγγραφικό μου σπίτι και για άλλη μία φορά με καλοδέχτηκαν. Αλέξανδρε και Ελένη σας έχω στην καρδιά μου.
Το εξώφυλλο το κέντησε με τα πινέλα, τα χρώματα και την ψυχή της, η αδερφική μου φίλη, η μία στο εκατομμύριο, η φίλη ζωής, Λία Γκιζοπούλου, Ιατρός Πνευμονολόγος, που με τιμά με τη φιλία της χρόνια τώρα. Λιάκι μου σε ευχαριστώ για όλα τα πριν και τα μετά.
Ο τίτλος θεραπευτικός, τι άλλο θα μπορούσε να είναι άλλωστε με εμένα να κρατώ το μολύβι.
Τα ποιήματα μου εύχομαι και ελπίζω, να φτάσουν στο κέντρο της καρδιάς σας.
Η απόφαση για αυτή την πρώτη μου ποιητική συλλογή, δεν ήταν καθόλου εύκολη. Με βασάνισε καιρό. Τι να έχω να πω εγώ σκεφτόμουν, που δεν το έχουν πει άλλοι, σπουδαιότεροι από εμένα;
Ίσως όμως να είχα την ανάγκη τελικά, να συνταγογραφήσω αγάπη.
Αυτό έκανα λοιπόν.
Χάρισμα και ίαμα τα λόγια μου σε εσάς»
Ενώ παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε ένα από τα ποιήματα της συλλογής:
Αν ήμουν ποιήτρια
Αν ήμουν ποιήτρια θα έγραφα ένα βιβλίο με αόρατο μελάνι
Ανεξίτηλο αόρατο μελάνι
Όχι σε χαρτί μα σε μετάξι
Μετάξι κεντημένο σε αργαλειό
Οι λέξεις θα ακουμπούσαν επάνω του ανάλαφρα
Αβίαστα
Τρυφερά
Σαν χάδι μάνας στο νεογέννητο μωρό της
Αν ήμουν ποιήτρια θα έγραφα μια ιστορία αθόρυβη
Με νότες δυνατές
Όχι σε πεντάγραμμο μα σε ηλεκτροφόρα καλώδια επάνω θα άφηνα τις λέξεις μου
Με ρεύμα δυνατό θα τα τροφοδοτούσα
Τέτοιο που η ιστορία θα αποκτούσε ζωή
Ανάσα
Χτύπο
Σαν εκείνο τον πρώτο χτύπο που μας επιστρέφει στη ζωή
μετά από βέβαιο θάνατο
Αν ήμουν ποιήτρια θα έγραφα ένα βιβλίο με χρώματα άχρωμα
Στη μέση μιας πλατείας πλημμυρισμένη από αεικίνητους άγνωστους Βιαστικούς
Τυχαίους περαστικούς
Θα ακουμπούσα τις πολύχρωμες ιστορίες μου σε ένα διάφανο καμβά
Τέτοιο που οι λέξεις θα έσβηναν κάθε σκοτάδι από τα μάτια τους
και θα γέμιζαν τη ζωή τους χρώματα
Αν ήμουν ποιήτρια θα έγραφα ένα βιβλίο με λέξεις που περίσσεψαν
Που κρύφτηκαν βαθιά μέσα μας
Λέξεις που θα χανόντουσαν στη λήθη
Όχι γιατί κανείς μας ποτέ δεν τις αναζήτησε
Μα γιατί κάποιοι ποτέ τους δεν τις ξεστόμισαν
Η Γεσθημανή Μπερμπέρη γεννήθηκε στις Σέρρες και μεγάλωσε στον Προβατά. Οι γονείς της ήταν βιοπαλαιστές της ζωής, αλλά πάντα φρόντιζαν να μη λείψει τίποτα από την οικογένειά τους.
Έφυγε από κοντά τους για να σπουδάσει Νοσηλευτική και, μέσα από αυτή, βρήκε την ευκαιρία να εφαρμόσει όσα είχε μάθει. Την αγάπη στον συνάνθρωπο και την προσφορά στον ασθενή. Ασίγαστο το πάθος της για γνώση και εξέλιξη, γρήγορα την οδήγησε σε νέα μονοπάτια και έτσι απέκτησε δυο μεταπτυχιακά διπλώματα στη Διοίκηση Μονάδων Υγείας και στη Δημόσια Διοίκηση καθώς και άλλα εφόδια χρήσιμα για την εξέλιξή της στην επιστήμη της.
Το κρυφό της μεράκι, όμως, έκαιγε πάντα μέσα της και δεν ήταν άλλο από τις λέξεις. Αυτές που έρχονται και σε ξυπνάνε με θράσος τις νύχτες και απαιτούν να τους δώσεις σχήμα και συνέχεια. Έτσι, γεννήθηκαν και οι πρώτες της μικρές ιστορίες, οι οποίες αθόρυβα και ταυτόχρονα μελωδικά πήραν μορφή και αγωνιούν να ταξιδέψουν.
Παρακολούθησε σειρά σεμιναρίων δημιουργικής γραφής και συμμετείχε με διηγήματά της στα συλλογικά έργα «Ιστορίες της πόλης μας» (Κοινωφελής Επιχείρηση Δήμου Σερρών) και «Συνήθεις άνθρωποι, ανείπωτες ιστορίες» (Εκδόσεις Αποστακτήριο). Το 2021 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Αποστακτήριο η συλλογή διηγημάτων «Ποιος άνοιξε τους ασκούς του Αιόλου» και το 2023 το δίγλωσσο παιδικό βιβλίο της με τίτλο «Θα τα καταφέρεις αστεράκι μου», επίσης από τις Εκδόσεις Αποστακτήριο.
Δημοσίευση σχολίου