Αντιδράσεις προκαλεί η απόφαση για το κλείσιμο της ραδιοφωνικής εκπομπής «Μια στο καρφί και μια στο σήμερα» του αξιόλογου δημοσιογράφου Λεωνίδα Κασάπη, που επί 36 χρόνια αποτελούσε σταθερό σημείο αναφοράς στο πρόγραμμα της ΕΡΑ Σερρών.
Ο πρώην πρύτανης του ΑΠΘ και επικεφαλής της παράταξης «Αλλαγή στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας», Γιάννης Μυλόπουλος, εξέδωσε ανακοίνωση με την οποία καταγγέλλει την απόφαση, κάνοντας λόγο για «φίμωση μιας έντιμης και ελεύθερης φωνής» και για «πρακτικές που δεν αξίζουν στον ελληνικό, και ιδιαίτερα στον Σερραϊκό λαό».
Η παράταξη εκφράζει τη συμπαράστασή της στον δημοσιογράφο, υπογραμμίζοντας πως η εκπομπή αποτελούσε ένα ελεύθερο βήμα όπου ακούγονταν ισότιμα όλες οι απόψεις.
Μυλόπουλος: Φιμώνονται οι ελεύθερες φωνές στην περιφέρεια!
Μετά από 36 χρόνια παρουσίας, μια έντιμη και ελεύθερη φωνή του δημόσιου ραδιοφώνου στις Σέρρες, η φωνή του Λεωνίδα Κασάπη, με την εκπομπή «Μια στο καρφί και μια στο σήμερα», αποφασίστηκε να φιμωθεί.
Η Παράταξη «Αλλαγή στην Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας» εκφράζει την δυσαρέσκειά της για την απόφαση αυτή και δηλώνει την αμέριστη συμπαράστασή της στον δημοσιογράφο.
Οι πρακτικές της φίμωσης της αλήθειας, της μη ανεξαρτησίας του κρατικού ραδιοφώνου και της διασποράς φόβου δεν πρέπει να περάσουν, γιατί δεν αξίζουν στον ελληνικό και ιδιαίτερα στον Σερραϊκό λαό.
Ζητούμε η εκπομπή να συνεχίσει, καθώς ήταν ένα ελεύθερο βήμα όπου όλοι είχαμε λόγο και όπου ακούγονταν ισότιμα όλες οι φωνές.
Την περασμένη Δευτέρα, ο Λεωνίδας Κασάπης έκανε μία ανάρτηση ανακοινώνοντας το κόψιμο της εκπομπής του:
«Ξαφνικός θάνατος» λοιπόν.
Μετά από 36 χρόνια καθημερινής παρουσίας στον αέρα της ΕΡΤ Σερρών, αποφασίστηκε το μικρόφωνο της εκπομπής «Μια στο καρφί και μια στο σήμερα» με τον Λεωνίδα Κασάπη, να σωπάσει. Όχι γιατί το κοινό κουράστηκε – εσείς ήσασταν εκεί, κάθε μέρα. Αλλά γιατί κάποιους ενοχλούσε που ένα μικρόφωνο άφηνε να ακουστούν φωνές χωρίς… manual (οδηγίες χρήσεως). Γιατί κάπου ενοχλούσε που η εκπομπή έμενε πιστή στο «καρφί» της.Παραδοσιακά προϊόντα Σερρών
Κάπου, κάποιοι λοιπόν, ενοχλήθηκαν γιατί στον αέρα ειπώθηκαν πράγματα που δεν πέρασαν από το φίλτρο της «αποστείρωσης». Ενοχλήθηκαν γιατί καλεσμένοι μίλησαν χωρίς να ρωτήσουν πρώτα αν επιτρέπεται. Ενοχλήθηκαν γιατί ίσως κάτι γλίστρησε και βγήκε στο φως.
Και ξαφνικά, έπρεπε εγώ να απολογηθώ. Όχι για δικά μου λόγια. Για λόγια των καλεσμένων μου. Μα από πότε ο δημοσιογράφος απολογείται για τα λεγόμενα του καλεσμένου του; Από πότε;
Και κάπως έτσι, κάπου, κάποιοι αποφάσισαν να λογοκρίνουν εκείνον που έδωσε βήμα στην ελεύθερη έκφραση.
Κι αφού λοιπόν η εκπομπή κόπηκε, έμεινε να αιωρείται κι ένα… «μάθημα». Να το πάρουν χαμπάρι κι άλλοι. Ότι υπάρχουν πράγματα που «δεν λέγονται». Ότι αν ξεφύγεις, υπάρχει πάντα το κουμπί του στοπ. Μια εκπομπή λιγότερη, ένα μάθημα «πειθαρχίας» περισσότερο.
Κι όμως, όλη αυτή η «παράσταση» δεν με εκπλήσσει. Με πικραίνει, αλλά δεν με εκπλήσσει.
Σε μια εποχή που η αλήθεια είναι ζητούμενο, το να κόβουν μια εκπομπή επειδή δεν ήταν «βολική» είναι το πιο τίμιο παράσημο.
Όλη αυτή η «παράσταση» δεν μειώνει σε τίποτα αυτό που έχω ζήσει με τους ακροατές. Μαζί σας. Γιατί η δική σας αγάπη – το πιο πολύτιμο «μπαξίσι της ψυχής» – είναι η μόνη απόδειξη πως κάτι άξιζε πραγματικά.
Κι αν κάπου, κάποιοι μετρούν μίζερες σιωπές, εμείς μετράμε ωραίες ραδιοφωνικές στιγμές.
Δημοσίευση σχολίου